اعتقاد به حاکمیت خدا در زمان غیبت از طریق ولی فقیه از لوازم دوران عبور از ظلمات آخرالزمان به سوی ظهور حضرت صاحب‌الامر است. محال است کسی از نظر علمی معتقد به مهدویت و تحقق نقش حضرت در آینده تاریخ باشد و جایگاه تاریخی  ولایت فقیه را نفهمد.

     وقتی ما می‌خواهیم به شرایطی برسیم تا امامی که واسطه‌ی فیض الهی به عالم هستی است، حاکم شود. آیا از خود نمی‌پرسیم دوران گذار جهت رسیدن به آن مقصد چه خصوصیاتی باید داشته باشد؟ یک وقت اصلاً فکر نمی‌کنیم، فقط می‌گوییم ما منتظریم، این ما را به تحجر می‌کشاند. از خداوند می‌خواهیم هم ما را از دست انسان‌های بی‌دین نجات دهد، و هم از دست دین‌دارانی که فکر نمی‌کنند. بی‌دین و دین‌دارِ احمق هر دو دردِ سرسازند. حضرت امام‌خمینی«رضوان‌الله‌علیه» فرمودند: «ما از شرّ این مقدسان احمق به خدا پناه می‌بریم» چون این‌ها نمی‌فهمند برای این‌که آرمانی بزرگ محقق شود باید شرایط تحقق آن آرمان فراهم گردد و برای تحقق آن حتماً دوره‌ی گذار لازم می‌آید. اتفاقاً حساس‌ترین و سخت‌ترین قسمت‌ها برای رسیدن به افقِ عالیِ معنوی «دوره‌ی گذار» است. آدم متحجّر فکر می‌کند وقتی موضوعی حق است بدون مقدمه می‌توان آن را محقق کرد، این به معنای نشناختن راه‌کارهای رسیدن به نتیجه است. و لذا صاحبان این روحیه‌ها نتیجه‌ای که نمی‌گیرند هیچ، کار را هم عقب می‌اندازند. مگر می‌شود کسی بخواهد به مناسباتی فکر کند که انسانِ کامل در افق معصومیت برای احیای تمام ابعاد تو در توی انسان به صحنه بیاید، و بشریت آماده‌ی آن شرایط نباشد؟ و در حالی که بشریت هنوز مزه‌ی حیات دینی را در مناسبات اجتماعی خود نچشیده، یک‌دفعه فرهنگ سکولار تبدیل بشود به فرهنگ الهی!

     برگرفته از کتابهای استاد گرامی جناب آقای طاهرزاده